Diagnoza zaburzeń grafomotoryki służy:
Przebieg diagnozy
W diagnozie bardzo istotna jest obserwacja i zebranie informacji na temat ogólnego rozwoju ruchowego dziecka. Obserwowany jest sposób poruszania się, postawa ciała, napięcie mięśniowe, sposób trzymania narzędzia pisarskiego, podejmowanie przez dziecko określonych zabaw i ćwiczeń. Na tej podstawie opracowywany jest indywidualny plan terapii ręki.
Terapia ręki to ćwiczenie gimnastyczne całego ciała prowadzące do stabilizacji centralnej i swobodnej pracy kończyn. Terapia ręki ma na celu przygotowanie ręki do najwyższych funkcji jaką jest pisanie.
Przyczyn zaburzających pracę ręki jest bardzo wiele i często nie wystarczy szukać ich w samej ręce ale także w funkcjonowaniu wzrokowym, czy integracji sensorycznej dziecka. Stąd do terapii ręki podejść należy wieloetapowo, dokładnie diagnozując, co leży u podłoża trudności dziecka. Terapia ręki to często praca zespołowa, wymagająca współpracy wielu specjalistów z różnych dziedzin.
Terapia skierowana jest przede wszystkim do dzieci wykazujących:
- nieprawidłową postawę ciała;
- zaburzenia napięcia w obrębie kończyny górnej;
- problemy z wykonywaniem codziennych czynności (picie z kubka, zakładanie, zdejmowanie ubrań);
- problemy w zabawkach manipulacyjnych/precyzyjnych (układanie małych przedmiotów, nawlekanie, lepienie plasteliny);
- niska szybkość wykonywanych ruchów;
- trudność z planowaniem ruchu;
- wolne tempo uczenia się nowych czynności motorycznych;
- problemy grafomotoryczne (rysowanie, kolorowanie, pisanie);
- zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej;
- problem z koordynacją ruchową;
- wspomagająco w opóźnieniu rozwoju mowy
Cele w terapii ręki
Terapia ręki ma na celu:
- usprawnienie małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów dłoni i palców;
- usprawnienie współpracy oko-ręka;
- rozwijanie umiejętności planowania ruchu;
- wspomaganie czucia głębokiego i powierzchniowego;
- rozwijanie sprawności ruchowej dłoni dziecka;
- przygotowanie i doskonalenie nauki pisania.
