Krótki opis metody ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne
Ruch jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka, a zwłaszcza małego dziecka. Wpływa korzystnie nie tylko na sprawność fizyczną, ale na rozwój umysłowy, daje okazję do rozwijania inicjatywy, indywidualności i samodzielności; służy do wyrażania emocji, nawiązywania kontaktów i porozumiewania się.
Twórcą metody RUCHU ROZWIJAJĄCEGO jest Weronika Sherborne – nauczyciel wychowania fizycznego i fizjoterapeuta. Zwróciła ona uwagę na potrzebę bliskich związków między ludźmi, jako istoty dla rozwoju osobowości dzieci. Opracowany przez W. Sherborne system ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłym w trakcie tzw. „baraszkowania”. Prostota i naturalność są głównymi walorami tej metody – stanowią jednocześnie o jej wartości i powodzeniu.
PODSTAWOWE ZAŁOŻENIA METODY RUCHU ROZWIJAJĄCEGO
- świadomość własnego ciała i usprawniania ruchowego,
- świadomość przestrzeni i działania w niej,
- dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu.
Uczestnikami zajęć mogą być osoby, które potrzebują pracy nad budowaniem kontaktu z drugim człowiekiem, przełamywaniem lęku w relacjach z innymi ludźmi. Zajęcia są bardzo pomocne dla osób mających trudności w komunikacji, przejawiających wycofanie, nieśmiałość, żyjących w lęku, nieradzących sobie z emocjami, z niepełnosprawnością intelektualną, autyzmem, zespołem Aspergera,
Dzieci biorą udział w zajęciach razem z rodzicami lub opiekunami.
Udział w zajęciach:
- kształtuje świadomość własnego ciała,
- wspomaga rozwój narządu ruchu i czynności grafomotorycznych,
- umożliwia świadome poruszanie się w przestrzeni bez poczucia lęku, strachu,
- pozwala wyrażać siebie poprzez kreatywne i swobodne działanie w ruchu,
- prowadzi do nawiązywania relacji z drugim człowiekiem opartych na poczuciu bezpieczeństwa i zaufania,
- stanowi bazę do rozwoju postawy empatii, zrozumienia i współpracy,
- usprawnia działanie wzroku, słuchu i równowagi.
